O naszych koniach.

środa, 6 lutego 2013

Znalazłam w google parę rysunków układu krwionośnego , kostnego itp. konia.

niedziela, 3 lutego 2013

Kuc szetlandzki – rasa koni zaliczanych do kuców, pochodząca z Wysp Szetlandzkich. Jest to jedna z najmniejszych ras występujących obecnie kuców – ich niski wzrost jest wynikiem naturalnego procesu skarłowacenia. W 1890 roku założono pierwszą księgę stadną. Na skutek działalności człowieka kuce szetlandzkie, występujące początkowo jedynie na Szetlandach, rozprzestrzeniły się na cały świat . Rasa ta wywodzi się prawdopodobnie od prehistorycznych form kuca, które skarłowaciały w krańcowo surowych warunkach klimatycznych . Charakterystyczna dla kuców szetlandzkich jest ich wytrzymałość, długowieczność, upartość i łagodność.
Większość początkujących dzieci zaczyna właśnie od tych łagodnych kucyków.

Historia

Nikt dokładnie nie wie, jak i kiedy powstała ta rasa. Pierwsze znaleziska na Wyspach Szetlandzkich (archipelag na Oceanie Atlantyckim, około 200 km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii) pochodzą z 500 roku p.n.e. Wiadomo, że aż do dzisiaj rasa ta pozostała praktycznie niezmieniona. Jedynie około 1000 lat temu mogło dojść do krzyżówki z nieistniejącym już kucem norweskim. W 1890 roku kucowi szetlandzkiemu założono w Anglii księgę stadną. Od tamtej pory prowadzona jest hodowla w czystości rasy. W XIX wieku kuce szetlandzkie wykorzystywano do pracy w angielskich kopalniach, obecnie świetnie nadają się do małych bryczek ^.

Pokrój

Zgodnie z wzorcem rasowym , wysokość w kłębie wynosi maksymalnie do 107 cm. Głowa o prostym i suchym profilu, szyja jest mocna, łopatki długie, a kłąb słabo zaznaczony. Kłoda (tułów) tych koni jest masywna; klatka piersiowa jest głęboka. Zad silny i okrągły. Kończyny są krótkie; kopyta małe i twarde. Umaszczenie wszystkich rodzajów, oprócz tarantowatego . Kuce te odznaczają się bujną grzywą i ogonem, czasami zdarzają się szczotki pęcinowe.

wtorek, 22 stycznia 2013

Dzień Babci i Dziadka

Skład serdeczne życzenia z okazji dnia Babci i Dziadka :

sobota, 5 stycznia 2013

Przepraszamy

Z powodu ...... przez pewien czas nie będziemy w stanie wrzucać na stronę żadnych ras.

Przepraszamy , zespół AleksandraAnimals

wtorek, 1 stycznia 2013

Koń Fiordzki

Koń fiordzki nazywany bywa też fiordingiem. Pochodzi ze Skandynawii i uważany jest za potomka tarpana. Jego wizerunek widniał na pradawnych kamieniach runicznych dzięki czemu dziś wiadomo, że hodowlą fiordingów zajmowali się już Wikingowie. To właśnie oni wprowadzili tę rasę do Wielkiej Brytanii i na Islandię, gdzie do dziś jest bardzo popularna. Fiordingi miały też duży wpływ na rozwój tamtejszych ras. Obecnie głównym ośrodkiem hodowli fiordingów jest Norwegia. Czesi i Słowacy krzyżują je z hucułami i otrzymują tzw. fiordhucuły wykorzystywane przy uprawach leśnych.

powyżej :prezentacja fiordinga na pokazie, siodło damskie

Fording jest kucem mierzącym w kłębie 132-145 cm. Długość jego ciała to 140-150 cm, a waga 400-550 kg. Pomimo niewielkich rozmiarów jest konikiem eleganckim i proporcjonalnie zbudowanym. Jego głowa jest szeroka, profil prosty, ganasze nieco pogrubione. Oczy i uszy małe. Szyja dość krótka, muskularna, ale ładnie wyprofilowana. Kłąb niemal niewidoczny. Tułów zaokrąglony, silny, z widoczną muskulaturą. Pierś szeroka i głęboka. Kończyny krótkie, mocne, o dobrze ukształtowanych, twardych kopytach ze zdrowym rogiem.

Typowym umaszczeniem jest maść bułana z ciemną pręgą grzbietową i pręgowaniem na kończynach. Oryginalnym elementem umaszczenia jest czarne środkowe pasmo grzywy, którą dla podkreślenia ciekawego efektu dwubarwności strzyże się w kształcie półksiężyca (grzywa sterczy sztywno na wysokość około 10 cm).
------------------------------------------------------------------------------------------------------
info. o tym koniu są z euroanimals.pl

poniedziałek, 31 grudnia 2012

2013 !

Rok 2013 !

31.12.2012r.

Już za nie całe 3 godziny (jest 21:09) zaczniemy odliczanie :) 10...9...8...7....6...5....4....3....2...1.. 0 !

Więc zespół AlexandraAnimals życzy wszystkiego naj najlepsze z okazji nowego roku ! 2013 !

Dzieciom smacznego pikolo a dorosłym udanej zabawy ;)

Mniej ras !

Zespół AlexandraAnimals z przykrością informuje że teraz nie będzie wstawiana codziennie rasa gdyż mamy za mało czasu ! więc na miesiąc będzie pewnie tylko2-10 ras.

niedziela, 30 grudnia 2012

Najładniejsze konie

Witam , tu zespół AlexandraAnimals z okazji sylwestra pokażę wam najładniejsze (naszym zdaniem) zdjęcia koni.

Były też ładniejsze zdjęcia od tych oraz animacje (rysunki w kom.) ale tylko te spełniały warunki ...... a drugi powód to za mało czasu !

Ale jeszcze będzie post z animowanymi końmi :)

Pozdrawia , zespół AlexandraAnimals

Koń achał-tekiński

○ Koń achał-tekiński ○

Swoją nazwę konie achał-tekińskie zawdzięczają turkmeńskiemu plemieniu koczowniczemu Tekke. Konie te mieszkały na pustyni, najczęściej w namiotach wraz ze swoimi panami podobnie jak konie arabskie. Stepy i pustynie Turkmenistanu są gorące latem i mroźne zimą, dlatego koczownicy owijali swoje konie w derki. Nawet dzisiaj podróżujący do Turkmenistanu mogą zobaczyć tam konie owinięte w tradycyjne derki, z których każda ma własną nazwę. Konie achał-tekińskie oczywiście mogą się obejść bez tego okrycia, gdyż są zwierzętami bardzo wytrzymałymi, odpornymi i silnymi, ale tradycja jest bardzo ważna dla potomków nomadów.
Konie achał-tekińskie miały wielki wpływ na wiele współczesnych ras europejskich za sprawą ogiera Turkmain Atti i jego synów, którzy kryli klacze we wschodniopruskiej hodowli.

Jest to wrażliwy o dużym temperamencie koń.. Niełatwo zyskać jego przyjaźń i zaufanie, ale tym, którym się to udało, odpłaci wiernością . Nie należy do łagodnych i potulnych koni, potrafi pokazać swoją rogatą naturę . Wymaga dobrego traktowania i cierpliwego, zaawansowanego jeźdźca.
Koń achał-tekiński jest bardzo dobrym sportowcem oraz dobrze sprawdza się w następujących zawodach : skoki, ujeżdżanie, biegi długodystansowe.

Ciekawostka z internetu :

Konie achał-tekińskie wsławiły się jako zwycięzcy najdłuższego biegu długodystansowego byłego ZSRR z Asztabanu do Moskwy (4300 km). Konie pokonały tę trasę w 84 dni (z czego 360 km przez bezwodną Pustynię Karakum - w 3 dni). Tego rekordu nigdy nie udało się pobić.

Konie achał-tekińskie hodowane są głównie w Turkmenistanie. W Niemczech jest około 200 koni tej rasy, niewielkie hodowle prowadzone są też w Austrii, Bułgarii, USA i we Włoszech.