Układ konia

Znalazłam w google parę rysunków układu krwionośnego , kostnego itp. konia.

Kuc Szetlandzki

Kuc szetlandzki – rasa koni zaliczanych do kuców, pochodząca z Wysp Szetlandzkich. Jest to jedna z najmniejszych ras występujących obecnie kuców – ich niski wzrost jest wynikiem naturalnego procesu skarłowacenia. W 1890 roku założono pierwszą księgę stadną. Na skutek działalności człowieka kuce szetlandzkie, występujące początkowo jedynie na Szetlandach, rozprzestrzeniły się na cały świat . Rasa ta wywodzi się prawdopodobnie od prehistorycznych form kuca, które skarłowaciały w krańcowo surowych warunkach klimatycznych . Charakterystyczna dla kuców szetlandzkich jest ich wytrzymałość, długowieczność, upartość i łagodność.
Większość początkujących dzieci zaczyna właśnie od tych łagodnych kucyków.

Historia

Nikt dokładnie nie wie, jak i kiedy powstała ta rasa. Pierwsze znaleziska na Wyspach Szetlandzkich (archipelag na Oceanie Atlantyckim, około 200 km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii) pochodzą z 500 roku p.n.e. Wiadomo, że aż do dzisiaj rasa ta pozostała praktycznie niezmieniona. Jedynie około 1000 lat temu mogło dojść do krzyżówki z nieistniejącym już kucem norweskim. W 1890 roku kucowi szetlandzkiemu założono w Anglii księgę stadną. Od tamtej pory prowadzona jest hodowla w czystości rasy. W XIX wieku kuce szetlandzkie wykorzystywano do pracy w angielskich kopalniach, obecnie świetnie nadają się do małych bryczek ^.

Pokrój

Zgodnie z wzorcem rasowym , wysokość w kłębie wynosi maksymalnie do 107 cm. Głowa o prostym i suchym profilu, szyja jest mocna, łopatki długie, a kłąb słabo zaznaczony. Kłoda (tułów) tych koni jest masywna; klatka piersiowa jest głęboka. Zad silny i okrągły. Kończyny są krótkie; kopyta małe i twarde. Umaszczenie wszystkich rodzajów, oprócz tarantowatego . Kuce te odznaczają się bujną grzywą i ogonem, czasami zdarzają się szczotki pęcinowe.

 

Dzień Babci i Dziadka

Skład serdeczne życzenia z okazji dnia Babci i Dziadka :

 

Przepraszamy

Z powodu ...... przez pewien czas nie będziemy w stanie wrzucać na stronę żadnych ras.

                                                                                         Przepraszamy , zespół AleksandraAnimals

Koń Fiordzki

  Koń Fiordzki      

Koń fiordzki nazywany bywa też fiordingiem. Pochodzi ze Skandynawii i uważany jest za potomka tarpana. Jego wizerunek widniał na pradawnych kamieniach runicznych dzięki czemu dziś wiadomo, że hodowlą fiordingów zajmowali się już Wikingowie. To właśnie oni wprowadzili tę rasę do Wielkiej Brytanii i na Islandię, gdzie do dziś jest bardzo popularna. Fiordingi miały też duży wpływ na rozwój tamtejszych ras. Obecnie głównym ośrodkiem hodowli fiordingów jest Norwegia. Czesi i Słowacy krzyżują je z hucułami i otrzymują tzw. fiordhucuły wykorzystywane przy uprawach leśnych.

 powyżej :prezentacja fiordinga na pokazie, siodło damskie

Fording jest kucem mierzącym w kłębie 132-145 cm. Długość jego ciała to 140-150 cm, a waga 400-550 kg. Pomimo niewielkich rozmiarów jest konikiem eleganckim i proporcjonalnie zbudowanym. Jego głowa jest szeroka, profil prosty, ganasze nieco pogrubione. Oczy i uszy małe. Szyja dość krótka, muskularna, ale ładnie wyprofilowana. Kłąb niemal niewidoczny. Tułów zaokrąglony, silny, z widoczną muskulaturą. Pierś szeroka i głęboka. Kończyny krótkie, mocne, o dobrze ukształtowanych, twardych kopytach ze zdrowym rogiem.

Typowym umaszczeniem jest maść bułana z ciemną pręgą grzbietową i pręgowaniem na kończynach. Oryginalnym elementem umaszczenia jest czarne środkowe pasmo grzywy, którą dla podkreślenia ciekawego efektu dwubarwności strzyże się w kształcie półksiężyca (grzywa sterczy sztywno na wysokość około 10 cm).
------------------------------------------------------------------------------------------------------
info. o tym koniu są z euroanimals.pl