Układ konia

Znalazłam w google parę rysunków układu krwionośnego , kostnego itp. konia.

Kuc Szetlandzki

Kuc szetlandzki – rasa koni zaliczanych do kuców, pochodząca z Wysp Szetlandzkich. Jest to jedna z najmniejszych ras występujących obecnie kuców – ich niski wzrost jest wynikiem naturalnego procesu skarłowacenia. W 1890 roku założono pierwszą księgę stadną. Na skutek działalności człowieka kuce szetlandzkie, występujące początkowo jedynie na Szetlandach, rozprzestrzeniły się na cały świat . Rasa ta wywodzi się prawdopodobnie od prehistorycznych form kuca, które skarłowaciały w krańcowo surowych warunkach klimatycznych . Charakterystyczna dla kuców szetlandzkich jest ich wytrzymałość, długowieczność, upartość i łagodność.
Większość początkujących dzieci zaczyna właśnie od tych łagodnych kucyków.

Historia

Nikt dokładnie nie wie, jak i kiedy powstała ta rasa. Pierwsze znaleziska na Wyspach Szetlandzkich (archipelag na Oceanie Atlantyckim, około 200 km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii) pochodzą z 500 roku p.n.e. Wiadomo, że aż do dzisiaj rasa ta pozostała praktycznie niezmieniona. Jedynie około 1000 lat temu mogło dojść do krzyżówki z nieistniejącym już kucem norweskim. W 1890 roku kucowi szetlandzkiemu założono w Anglii księgę stadną. Od tamtej pory prowadzona jest hodowla w czystości rasy. W XIX wieku kuce szetlandzkie wykorzystywano do pracy w angielskich kopalniach, obecnie świetnie nadają się do małych bryczek ^.

Pokrój

Zgodnie z wzorcem rasowym , wysokość w kłębie wynosi maksymalnie do 107 cm. Głowa o prostym i suchym profilu, szyja jest mocna, łopatki długie, a kłąb słabo zaznaczony. Kłoda (tułów) tych koni jest masywna; klatka piersiowa jest głęboka. Zad silny i okrągły. Kończyny są krótkie; kopyta małe i twarde. Umaszczenie wszystkich rodzajów, oprócz tarantowatego . Kuce te odznaczają się bujną grzywą i ogonem, czasami zdarzają się szczotki pęcinowe.